2 miesiące

Sama nie wierzę jak szybko minął czas i że nasze maleństwo aż tak długo jest z nami! Dzisiaj kończy 2 miesiące :)
Ostatnio nasz synek zaczął już mniej lub bardziej świadomie uśmiechać się do nas i jest to warte wszystkich poświęceń - tak bardzo czekam na te momenty! No i zaczął robić te różne "guuu", "gaaaaa" co też stwarza jakiś dialog :)
Z moim nastrojem, jak pisałam poprzednio, nastąpiła wyraźna poprawa po pierwszych 2 tygodniach i teraz musi wydarzyć się na prawdę coś mega przykrego żeby wycisnąć ze mnie łzy :) Na przykład ostatnim razem miałam łzy w oczach kiedy po kolejnym przyjeździe na 2 tygodnie moja mama musiała znowu wyjechać. Nasz wspólny czas minął na prawdę super - przez większość dni miałyśmy bliższe lub dalsze wyjazdy zwiedzając okoliczne parki, coś załatwiając i relaksując się. Teraz mogę o tym tylko pomarzyć. Wraca znowu za 3 tygodnie i to mnie bardzo cieszy. Leo nawet zaliczył swój pierwszy zagraniczny wyjazd - byliśmy z mamą i mężem w ostatni weekend na Słowacji (niecałe 100 km od nas). W pierwszy wieczór najpierw zaliczyliśmy z mężem zewnętrzne jakuzzi zanim mały był z mamą w pokoju, później mieliśmy wspólną kolację w mieście. Na następny dzień zanim mąż był w górach zwiedziłyśmy z mamą lokalny ogród botaniczny. Ten smoczek na prawdę nas wyręcza bardzo podczas wyjazdów bo może załagodzić każdy płacz ale staram się go nie nadużywać i w domu panuje zakaz stosowania.
Jeśli chodzi o relacje synka z mężem to są bardzo ciepłe - mąż bardzo czule się nim opiekuje. Ale jedną rzecz mam do zarzucenia - zbyt mało czasu który spędzają razem. Mąż wraca z pracy dość późno czyli koło 20:00 i zanim ukąpie się i ogarnie się już nie raz idzie po prostu spać (21-22) albo tylko go ucałuje i tyle. Czasami ma wenę troszkę go pobawić. W soboty też pracuje ale wcześniej jest wolny i wtedy mamy więcej czasu żeby spędzić razem. Niedziele niby spędzamy razem ale na przykład kiedy była z nami moja mama to jednak szedł na cały dzień w góry bo to jego pasja. Natomiast w tym tygodniu juz zapowiedział ze tez chce iść w góry w niedziele (choć juz będę sama bez mamy) bo będzie ładna pogoda i to mnie trochę zdołowało. Bo niby kiedy chce s nami spedzac czas i czy ma w ogóle taka potrzebę? :(
Teściowa dalej mnie odwiedza codziennie oprócz weekendów i staram się na prawdę włączać tryb "ok, teraz to mam czas na wszystko!" i nie skupiać się na tym czy coś mnie denerwuje czy czuję jakąś zazdrość. W ostatnim poście pisałam że w dzień ma 5-6 godzin drzemki - tak było tylko na samym początku i teraz mogę tylko pomarzyć o tym. Teściowa zwykle przychodzi koło 14-15 i nie raz ani raz od rana nie zaśnie przed tym albo jedynie jakieś 30-45 minut, więc często przed jej przyjściem jestem jedynie po śniadaniu i kawie z nieumytą twarzą w piżamie i całkiem nieogarnięta. Te 3-4 godziny dziennie mam prawie wyłącznie dzięki jej wizytom.
Dzisiaj po raz pierwszy samodzielnie wyjechałam z synkiem do pobliskiego parku około 20 km od nas - zatrzymałam się raz jak jechaliśmy tam i z powrotem żeby go uspokoić smoczkiem i daliśmy rady ;) Satysfakcja z takiej samodzielnej wyprawy była ogromna! Ale trzeba było widzieć jak wybierałam się z domu - chcąc zrobić w ekspresie kawę na wynos musiałam trzymać maleństwo w jednej ręce a drugą robić kawę ;)
Co do jakiegoś konkretnego rozkładu dnia to nie mamy czegoś takiego - wszystko odbywa się spontanicznie i nigdy niewiadome kiedy zaczyna się noc, kiedy kończy się, ile będzie karmień, itp... Więc z planowaniem jest kiepsko. Karmię go dalej piersią co bardzo mnie cieszy. Szczególnie doceniam to podczas wyjazdów i wyjść - o jedną czynność przygotowawczą mam mniej i jedzonko mamy zawsze pod ręką :)